De zee is een oneindigheid aan minuscule druppels
Water naar die zee dragen, gedoemd om te mislukken
Tijd voor een hoenderhok, gevuld met duizend knuppels
Het leven is een puzzel van wel honderdduizend stukken
Is het kunnen maar niet willen of wel kunnen maar niet lukken
Of veel te veel proberen, voor elke stiel twee ongelukken
Uitstel is geen afstel maar het laat zich onderdrukken
Een heel vicieuze cirkel, het gevoel van op de sukkel.
Op TV is er niks, en toch blijf ik maar wat zappen
De tijd kruipt traag voorbij, ik zou er beter maar mee kappen
De inspiratie is zoek en mijn aandacht aan’t verslappen
Ik duw alles in een hoek, die waar de rake klappen vallen
Als ik er mij dan aanzet en dat kan ik wel verklappen
Vergelijk het met het beklimmen van een hoog verdiep aan trappen
De laagste treden gaan wel vlot, ik neem serieuze stappen.
Eerst alle hens aan dek maar snel weer vol naar adem happen
ZET DOOR
Zeg ik tegen mezelf
DOE VOORT
Verwijt ik mezelf
DOE DOOR
Allez herpakt uzelf
ZEG HET VOORT
GE HEBT HET GEHOORD
Wat me afremt is de vrees voor ‘t onbekende
Het liefste wat ik doe is vastklampen aan het gekende
Ik zou graag willen knallen zoals soldaten ten velde
In de voetsporen treden van echte legendes
In alles wat ik doe voor mezelf ne veel te strenge
In alles wat ik doe hopend op genoeg erkenning
Creatie is simpel mocht ik het einde kunnen voorspellen
Helaas is het meestal het tegenovergestelde
Focus op ‘t doel, maar er hard van wegrennen
Eyes on the price, maar met de voet op de remmen
De angst om te falen, ja die werkt heel beklemmend
Springen in ‘t diepe, en plots niet meer kunnen zwemmen
Onbezonnen starten om ‘t proces te versnellen.
‘K hoop het nadien nog wel verder te kunnen vertellen
Mijn afgewerkte dingen zijn op één hand te tellen
Misschien moet ik gewoon een splinternieuwe ik bestellen
