Zelfgemaakte frietjes. met rode vol-au-vent
Een tafel vol met taarten ik mocht pakken wat ik wou
Was er nog wat over, dan nam je het voortouw
Ik zou nog een stukje eten, dat was zeker, no doubt
Je had het niet voor honden, die lieten je maar koud
Elke foto van ons Flo, die kreeg een ferme snauw
Lichtelijk al lachend en met een snuifje stout
Sprak je je vaak uit tegen wat blaft en of miauwt
Gestreepte choco op de bo, of de donkere van Kwatta
Iets wat we thuis niet mochten en dus elke keer naar snakten
VTM op tv, thuis konden we dat niet pakken
Na Samson en Gert, met Ingeborg gaan schuif-affen
Minstens één keer had je de verkeerde te pakken
Ik kreeg onder mijn kont, voor een misgeplaatste ka**
Een drol naast het toilet, daar laat ik mijn broek niet voor zakken
De herinnering is wel schoenzoolgewijs blijven plakken
Je bent niet meer
Zachtjes heen gegaan
Je kon niet meer
Ik laat je begaan
Hoe meer ik probeer
Ik laat toch een traan
Kijk op me neer
Van hier ver vandaan
Altijd vroeg uit de veren, op voor dag en dauw
Als eerste van de buurt, elke hand uit elke mouw
Na al het geklus werden de buren overschouwd
Jij als laatste klaar, dat gebeurde echt niet gauw
Een lange tijd alleen, ja, wat een sterke vrouw
Ik heb je soms streng gekend, maar zeker met een hard van goud
Het licht doofde uit, de vlam is nu koud
Ik nu in rouw, salut meter, ciao
Wat ik het ergste vind, en daar moet ik nog aan wennen
Is dat mijn dochter jou nooit meer zal kunnen leren kennen
Ik hoop dat haar oma’s, dat zal ik later ontkennen
Haar minstens met even veel liefde zullen verwennen
Het is nu even moeilijk maar ik laat me niet kennen
Laat me je gewoon nog echt heel hard wensen
Een zorgeloos bestaan, het gevoel van flanel en
Doe de groeten daarboven aan alle toffe mensen
Je bent niet meer
Zachtjes heen gegaan
Je kon niet meer
Ik laat je begaan
Hoe meer ik probeer
Ik laat toch een traan
Kijk op me neer
Van hier ver vandaan
